เทิ่ง สติเฟื่อง (บรรยง เสนาลักษณ์ 2476 - 2545) พิธีกรโทรทัศน์และนักโฆษณายุคบุกเบิกตั้งแต่สมัยช่อง 4 บางขุนพรหม ผู้เป็นต้นทางของคาแรคเตอร์ “ตุ้งติ้ง” ในทีวีไทย คือต้นตำรับคำแสลงสุดเหวี่ยงหลายๆ คำ เช่น "เริ่ดสะแมนแตน" (เลิศ!เลิศ!เลิศ!) "ส.บ.ม.ย.ห." (สบายมาก-อย่าห่วง)
“เด๊ดสะมอเร่” ก็คือหนึ่งในนั้น
หลายสิบปีก่อน คุณเทิ่งหยิบเอาชื่อและท่อนฮุคจาก That’s Amore (แปลได้ประมาณว่า นั่นแหละคือรัก!) เพลงฮิตยุคทศวรรษ 1950 ของดีน มาร์ติน มาแผลงเป็น “เด๊ดสะมอเร่” ในความหมายว่า ตายแล้วเรียบร้อย
มาถึงปีนี้ นพพันธ์ บุญใหญ่ หยิบเอาคำของเทิ่ง สติเฟื่อง (รวมทั้งเพลงของดีน มาร์ติน) มาพลิกความหมายกลับไปอีกด้านหนึ่ง โดยใช้เป็นชื่อละครเวทีของเขา
เมื่อดูจบ ผมรู้สึกว่านพพันธ์กำลังจะบอกคนดูว่า ละครของเขาคือเรื่อง “ความตายที่รัก” (Death’s Amore)
น่าเสียดายที่ (เท่าที่ผมเห็น) ไม่ได้มีการระบุที่มาของคำคำนี้ไว้ตรงไหนเลย ทั้งที่น่าจะต้องให้เครดิตแก่คุณเทิ่ง ผู้ล่วงลับไปแล้วบ้าง รวมทั้งยังจะเป็นการสืบต่อประวัติของคำไว้ให้ “เด็กๆ” ได้รู้กันด้วย
เมื่อเริ่มเรื่อง ชายเสื้อฟ้า (คานธี อนันตกาญจน์ - นักดนตรีและนักแสดงละครเวทีที่แสนจะคุ้นหน้าคุ้นตากันดีในวงการ) ปรากฏตัวขึ้นในห้องแปลกๆ ที่มีเก้าอี้แค่สองตัว ชายชุดดำ (“งิ่ง” - รัชชัย รุจิวิพัฒน์ นักแสดงละครใบ้จากกลุ่ม babymime) คนที่นั่งข้างเขา ใส่เชิร์ตดำ สูทดำ รองเท้าดำ นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ภาษาจีน ในมือถือถ้วยกาแฟร้อนยกขึ้นจิบ
ชายชุดดำเอ่ยปากขึ้นก่อนว่า “จะไปกันหรือยัง?”
เรื่องก็กลายเป็นแบบที่พอจะเดาๆ กันได้
ชายเสื้อฟ้า ตายแล้ว สิ้นชีพ ซี๊แหง๋ เท่งทึง และ “เด๊ดสะมอเร่” แต่เขายังไม่รู้ตัว
ชายชุดดำ เป็น “ใครบางคน” ที่มีหน้าที่ต้องมาพาชายเสื้อฟ้าไปยังสถานที่อีกแห่งหนึ่ง
ในห้องประหลาดนั้น เราค่อยๆ ปะติดปะต่อ “ชีวิต” ที่ชายเสื้อฟ้าทิ้งไว้เบื้องหลัง
อดีตวัยเยาว์ที่เขาชอบ “แต่งหญิง” และร้อง “เพลงสุดท้าย” ชีวิตวัยเรียนที่ไม่มีใครคบ งานผู้กำกับหนังโฆษณาที่เขากำลังทำอยู่ สาวคนรักของเขา รวมทั้ง “กิ๊ก” ที่นั่งมาในรถกับเขาขณะประสบอุบัติเหตุแท่งปูนกั้นทางด่วนถูกรถอีกคันหนึ่งชนจนหลุดตกมาทับรถ จนเสียชีวิตทั้งคู่
ชายชุดดำ เป็น “ใครบางคน” ที่มีหน้าที่ต้องมาพาชายเสื้อฟ้าไปยังสถานที่อีกแห่งหนึ่ง
ในห้องประหลาดนั้น เราค่อยๆ ปะติดปะต่อ “ชีวิต” ที่ชายเสื้อฟ้าทิ้งไว้เบื้องหลัง
อดีตวัยเยาว์ที่เขาชอบ “แต่งหญิง” และร้อง “เพลงสุดท้าย” ชีวิตวัยเรียนที่ไม่มีใครคบ งานผู้กำกับหนังโฆษณาที่เขากำลังทำอยู่ สาวคนรักของเขา รวมทั้ง “กิ๊ก” ที่นั่งมาในรถกับเขาขณะประสบอุบัติเหตุแท่งปูนกั้นทางด่วนถูกรถอีกคันหนึ่งชนจนหลุดตกมาทับรถ จนเสียชีวิตทั้งคู่
สิ่งที่เขาเคยอยากทำ เคยผัดผ่อนไว้ว่าค่อยทำวันหลัง คนที่เขาคิดว่าจะเจอเมื่อไหร่ก็ได้ จึงยังไม่ต้องไปเจอ ทุกอย่างกลายเป็นอดีตสัมบูรณ์ กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้
แต่แล้ว ชายชุดดำก็ได้รับคำสั่งจาก “หัวหน้า” ให้ไปทำธุระอย่างอื่นก่อน จึงสั่งให้เขารออยู่กับที่
ก่อนที่จะมีหญิงสาวชุดขาวพองท่าทางแปลกๆ อีกคน (สุวรรณา พร้อมตั้งตระกูล) มาคาดคั้นให้เขาไปกับเธอแทน ก่อนจะถูก “หัวหน้า” เรียกไปอีกคน
ยังไม่นับรวมคนอื่นๆ ที่ผ่านมาพบเจอเขาในระหว่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นฮิปปี้สุดเซอร์ (สายฟ้า ตันธนา) ที่ท่าทางเหมือนคนขายของเร่แบกะดิน หรือนักพรตฮินดู (?) ผู้มากับผมมวย ชุดขาว และมาลัยดอกดาวเรืองคล้องคอ
หากแต่ปัญหายิ่งใหญ่ที่สุดของชายเสื้อฟ้า คือเขาต้องกรอกแบบฟอร์ม
แบบฟอร์มที่ให้ระบุความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิต เพื่อจะได้เก็บรักษาไว้กับตัวเขาในระหว่างที่ต้องรอคอยไปอีกแสนนาน
แต่แล้วเขากลับไม่สามารถนึกถึงอะไรได้เลยสักอย่างเดียว...
เขาไม่เคยมีความทรงจำดีๆ ใดๆ ในชีวิต !
ทั้งเจ้าหน้าที่ชุดดำและชุดขาวจึงช่วยคิดให้ว่า ถ้าเช่นนั้นแล้ว อะไรที่เขาอยากมีอยากได้ แต่ยังไม่เคยมีเคยได้ และคำตอบจากชายเสื้อฟ้าคือ “รางวัลออสการ์”
ชายชุดดำและหญิงชุดขาวจึงช่วยกันจัดฉากงานแจกตุ๊กตาทองประจำปี 2011 เพื่อหวังจะให้อดีตผู้กำกับหนุ่มใช้เป็นความทรงจำนำติดตัวไปแทน
เด๊ดสะมอเร่ เป็นละครตลก ที่ตลกจริงอะไรจริง แต่พร้อมกันนั้น ก็เป็น “ตลกร้าย” (black comedy) ที่เล่นกับเรื่องอันเป็น “หลุมดำ” ของชีวิตอย่างเช่น “ความตาย”
ในโลกหลังความตายของ “เด๊ดสะมอเร่” ก็ดูจะไม่ต่างกับโลกของคนเป็นเท่าใดนัก มีบัตรคิวให้นั่งรอเรียก มีการปัดแข้งปัดขาระหว่างชายชุดดำและหญิงสาวชุดขาวที่ดูเหมือนจะทำงานแบบเดียวกัน แต่คนละแผนก
และที่ดูผิดแปลกไปจากสิ่งที่คนมักคาดคิดกันก็คือ ดูเหมือนว่า ชายชุดดำกำลังจะมารับเขาไปสถานที่บางแห่งที่ “คล้ายๆ สวรรค์” คือเต็มไปด้วยคนดี พระสงฆ์ ยายชี ผีบรรพบุรุษที่น่าเบื่อหน่าย ขณะที่สาวชุดขาวก็เชียร์ให้เขาไปกับเธอ ไปยังสถานที่อีกแห่ง ที่ซึ่งจะทำเรื่องหยาบช้าลามกกันได้ตลอดกาล
จะไปไหนอย่างไร หรือสุดท้ายแล้ว ความทรงจำ (หรือการลืมเลือน) ที่จะติดตัวเขาไปคืออะไร ล้วนเป็นการตัดสินใจของชายเสื้อฟ้าคนนั้น
เด๊ดสะมอเร่ นำเสนอในท่วงทีแบบละครแอบเสิร์ด (และแอบฮา) ทว่า พร้อมกันนั้น ละครเรื่องนี้ก็ “ตบหัว” คนดูซ้ำแล้วซ้ำอีก ด้วยการตั้งคำถามเอากับการมีชีวิตอยู่
ตั้งแต่ตอนเริ่มเรื่อง ชายเสื้อฟ้าได้บัตรคิวหมายเลข 555
เมื่อหยิบตั๋วละครเรื่องนี้ขึ้นมาดู ของแต่ละคนก็ล้วนเป็นบัตรคิวเช่นกัน อย่างตั๋วของผม และเท่าที่เหลือบดูของคนข้างๆ เห็นเป็นหมายเลขลำดับ 600 ขึ้นไป แล้ว...
เมื่อหยิบตั๋วละครเรื่องนี้ขึ้นมาดู ของแต่ละคนก็ล้วนเป็นบัตรคิวเช่นกัน อย่างตั๋วของผม และเท่าที่เหลือบดูของคนข้างๆ เห็นเป็นหมายเลขลำดับ 600 ขึ้นไป แล้ว...
ใครจะเป็นรายต่อไป
เด๊ดสะมอเร่ (รีสเตจ)บทละครและกำกับการแสดง นพพันธ์ บุญใหญ่
นักแสดง คานธี อนนันตกาญจน์ / รัชชัย รุจิวิพัฒน์ / สุวรรณา พร้อมตั้งตระกูล / สายฟ้า ตันธนา
Cresent Moon Space สถาบันปรีดี พนมยงค์
ตุลาคม 2553
เผยแพร่ครั้งแรก ที่นี่ มีนาคม 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น